De onmacht
van een VN vredesmacht
een persoonlijk verhaal
van een doorsnee schoolverlater aan het eind van de jaren '70 die, geraakt door de ellende en oorlogen in het Midden-Oosten, een kans kreeg en greep zich voor vrede en veilgheid in te zetten.
Het is een verhaal dat is gereconstrueerd uit herinneringen en brieven die ik destijds aan o.m. mijn ouders schreef (Pa & Ma bedankt voor het bewaren!) omdat het zo waarheidsgetrouw mogelijk moest blijven. Terugkijkend kan ik stellen dat de politici zich destijds in een onmogelijke positie hebben weten te manouvreren en ons met de geldende Rules of Engagement in feite met onze rechterarm op de rug gebonden vrede liet bewaken waar geen vrede was. De zelfde "stunt" haalden ze een paar jaar later iets dichterbij Nederland (Srebrenica) weer uit...
2 missies onder VN mandaat en beide door politiek oppertunisme gedoemd te mislukken. Net als in Srebrenica kwam in feite een eind aan het doel van UNIFIL doordat het feitelijke commando zich in Den Haag bevond waar men altijd denkt, in tegenstelling tot de mensen die de kastanjes uit het vuur moesten halen, de problemen ter plaatse door diplomaten te kunnen laten oplossen.
Op 6 juni 1982 (ik was net een jaar terug!) startte Israël de operatie "Vrede voor Galilea" en stootte met een sneltreinvaart door naar de voorsteden van Beirut, niet gehinderd door het Nederlandse bataljon dit zich over de hele (begaanbare) breedte van Zuid Libanon bevond. Het was tevens het moment waarop de VN bewees dat de oprichtingslogan "Nooit meer oorlog" slechts holle retoriek was. Op basis van deze ervaringen had men in Den Haag nooit met een zelfde mandaat in Srebrenica mogen instemmen.
De harde werkelijkheid over vrede handhaven in een land dat in geen eeuwigheid vrede heeft gekend...
Verder is hier van alles te vinden m.b.t. Nederlandse inzet onder VN Mandaat.
Copyright statement:
Alle rechten voorbehouden aan Bert van Delft (aka paost712)